در اساطیر قدیم یکی از ارباب انواع است که در نزد یونانیان و ایتالیائیهای قدیم خداوند زمان و مظهر آن ستاره زحل بوده است ، و چنین می نماید که وی در ابتدا رب النوع خلاقی بوده و بعد با نیروی خلاقه اپس
متحد شده است . ساتورن یونانی که آن را کرونوس
نیز نامند فرزند اورانوس (آسمان ) وژآ
(زمین ) و همسر رآ
یا سیبل
بوده و فرزندانی به اسامی : هستیا
، دِمِتر
، هرا
، آدس
، پوزیدون
وزئوس (زاوش )
داشته است . ساتورن ایتالیائی فرزند کوئلوس
، و تلوس
و همسر اپس
و پدر پیکوس
بوده است . کرونوس موجودی سرشته از جبن و بددلی بود. از این روی پدرش را از سلطنت خلع کردو فرزندان خود را کشت یا بزندان افکند از بیم آنکه مبادا آنان او را بچنین سرنوشتی دچار سازند. ولی یکی از پسرانش بنام زئوس
به حیله سیبل
از بند گریخت و ساتورن را که بایتالیا پناه برده و بر خطه لاسیوم
حکومت یافته بود از سلطنت خلع کرد. ساتورن در روم بعدالت سلطنت میکرد و کشاورزی را به رومیان آموخت . روزگار او برای مردم آن سرزمین توام با آزادی و آبادی و دادگری بود. اصولاً مفهوم ساتورن در یونان و روم اختلاف اساسی دارد. ساتورن یونانی مظهر زمان و ساتورن رومی مظهر کشاورزی است . دریونان یکی از ماههای سال خاص این رب النوع بود که درتقویمهای قدیم آن را ماه کرونیوس
می نوشتند. پرستش ساتورن بعدها در روم عمومیت یافت و چندین شهر بدان نام نامیده شد. پیشینیان ساتورن را بصورت پیرمردی با ریشهای سپید مجسم میکردند که پشتش زیر بار زمان خم گشته بود. یک مجسمه برنزی با این قیافه در موزه لوور وجود دارد. هنرمندان جدید ساتورن را برای تجسیم و تصویر زمان بکار میدارند.