لغت نامه دهخدا | ذباح

کد : DK-96797

ذباح

گیاهی است زهردار.

آزاری است در حلق. درد گلو.ذبحة، و آن بیماریی است صعب در گلو و حلق. درد گلو یا خون است که خناق پیدا کند پس میکشد، یا ریشی است که در حلق برآید و در مثل است : رب ّ مطعمة تکون ذباحاً.

شکاف سر انگشتان . (دهار).

داغ که بر حلق اشتر نهند. (مهذب الاسماء).

موت ذباح ; موت سریع. موت زوآل . موت زُواف .

برچسب ها:
ذباح

بازدید از صفحه اول نسخه چاپی ارسال به دوستان

اشتراک

کلیه حقوق این سایت متعلق به آکادمی فرهنگی مولانا است و استفاده غیر قانونی از محتوای موجود پیگرد قانونی خواهد داشت.