صاحب تحفه ، حکیم مومن گوید: کلمه ای یونانی است و بمعنی شبیه الغار و قسمی از مازریون وعریض الورق است و به مغربی مازره و در شام بقله نامند ساقش بقدر ذرعی و شاخهای او بسیار و باریک و از نصف اعلی میروید و پوست شاخهای قوی و لزج و گلش سفید وثمرش بعد از رسیدن سیاه و دانه او کوچکتر از حب الغار و در آخر سیم گرم و خشک و حاد و مسهل بلغم و اخلاطغلیظه و مقیی و مدرّ حیض و محلل و مفتح و جالی جلدو رافع آثار و استعمال او شرباً جایز نیست و قدر شربتش از برگ تا سه قیراط و از ثمر تا پنج عدد و مقطع و محرق خلط و مصلحش نشاسته و کتیرا و بدلش دو وزن اومازریون است . و رجوع به ذافنبداس و ذافنوبداس شود.