لغت نامه دهخدا | ذات غسل

ابن موسی گوید موضعی است میان یمامه ونباج و میان آن و نباج دو منزل است و آن در اول بنی کلیب بن یربوع را بود و سپس به بنونمیر منتقل گردید. و عمرانی آورده است که ذوغسل (؟ ) قریه ای است بنوامری القیس را در شعر ذی الرمّة آنجا که گوید:
واظعان طلبت بذات لوث
یزید رسیمها سرعاً و لینا
انخن جمالهن ّ بذات غسل ٍ
سراةالیوم یمهدن الکدونا.
و ابوعبیداللّه سکونی گوید آنکس که از نباج به یمامه رفتن خواهد باید از اشی ّ بذات غسل رود و آن نخست بنوکلیب بن یربوع رهط جریر را بود و اکنون نمیر راست . و از ذات غسل تا امرة قریه ای است . و حفصی راست :
بثرمداء شُعب ٌ من عقل
و ذات غسل ٍ ما بذات غسل ِ.
و بدانجا بستانی است که به ذات غسل معروف است .