آنکه به شب از صحرا هیمه گرد کند. گردکننده هیمه به شب . هیزم گردکننده به شب . آنکه به شب هیمه گردکند در بیابان .
کنایه است از آنکه هده و بیهده گوید و فرق میان جید و ردی نکند. آنکه هرچه بر زبانش آید گوید و امتیاز نکند میان گفتار خوب و بد. آنکه سخن رطب و یابس درهم گوید. پراکنده گوی . که هرچه بر زبان آید بگوید. (مهذب الاسماء). المکثار کحاطب اللیل . مثل است از اکثم بن صیفی . پرگوی چون خارکن بشب باشد. و این تشبیه از آنست که بسا باشد او را در این حال مار یا عقرب گزد. رجوع به امثال و حکم شود.