لغت نامه دهخدا | حاصب

کد : DK-70750

حاصب

نعت فاعلی از حصب .

باد سخت که سنگ ریزه و خاک بردارد. باد سنگ باران . باد که سنگ آرد. بادی که سنگریزه پاشد: ا فامنتم ان یخسف بکم جانب البر او یرسل علیکم حاصبا ثم لاتجدوا لکم وکیلا. (قرآن 17/68) فکلا اخذنا بذنبه فمنهم من ارسلنا علیه حاصباً و منهم من اخذته الصیحة و منهم من خسفنا به الارض و منهم من اغرقنا و ما کان اللّه لیظلمهم و لکن کانوا انفسهم یظلمون . (قرآن 29/40). انا ارسلنا علیهم حاصبا الا آل لوط نجینا هم بسحر. (قرآن 54/34). ام امنتم من فی السماء ان یرسل علیکم حاصباً فستعلمون کیف نذیر. (قرآن 67/17).

آن علت که موی فرو ریزد از مردم . (مهذب الاسماء). داءالثعلب .

ابری که برف و تگرگ بارد. برف و یخچه بارد.

ابرکه ریزه های برف و یخ که از هم ریزد.

برچسب ها:
حاصب

بازدید از صفحه اول نسخه چاپی ارسال به دوستان

اشتراک