لغت نامه دهخدا | حاره

کد : DK-70727

حاره

کلاته . (نصاب ) (مهذب الاسماء).

ده خرد. (مهذب الاسماء). ده خرد و آنکه خانه های آن یکجا باشد.

چهار دیوار.

محله . (به اصطلاح دمشقیان ).

محله ای که خانه های آن نزدیک یکدیگر باشد. (یاقوت به نقل از ازهری ).

کشت زار. (غیاث ) (شرح نصاب ). ج ، حارات .

بازدید از صفحه اول نسخه چاپی ارسال به دوستان

کلیه حقوق این سایت متعلق به آکادمی فرهنگی مولانا است و استفاده غیر قانونی از محتوای موجود پیگرد قانونی خواهد داشت.