لغت نامه دهخدا | حاذ

کد : DK-70712

حاذ

پشت .

آنجا از هر دو ران که دُم بر وی افتد.

پس ران مردم . (مهذب الاسماء).

حاذالمتن ; موضع انداختن نمدزین برپشت ستور.

خفیف الحاذ; قلیل المال .

کم عیال .

سبک دوش .

حال ; یقال هو خفیف الحاذ ای الحال ; او سبک حال است . (مهذب الاسماء).

نام درختی است .

بازدید از صفحه اول نسخه چاپی ارسال به دوستان

کلیه حقوق این سایت متعلق به آکادمی فرهنگی مولانا است و استفاده غیر قانونی از محتوای موجود پیگرد قانونی خواهد داشت.