لغت نامه دهخدا | ثفل

کد : DK-60874

ثفل

(شاید معرب از تفاله فارسی ) تفاله . کنجاره .

لفاظة.

دردی . ته نشین آب و دواء و جز آن . ثافل . تیرگی شیر و روغن . درشت پس افتاده از چیزی فشرده . ثجیر. جرم:
گر هوا و نار را سفلی کند
تیرگی و دردی وثفلی کند.

مولوی .

برچسب ها:
ثفل

بازدید از صفحه اول نسخه چاپی ارسال به دوستان

اشتراک

Facebook
Twitter
Google+
Digg
Reddit
LinkedIn
StumbleUpon
Email

کلیه حقوق این سایت متعلق به آکادمی فرهنگی مولانا است و استفاده غیر قانونی از محتوای موجود پیگرد قانونی خواهد داشت.