لغت نامه دهخدا | ثریا

کد : DK-60745

ثریا

مصغر ثروی .

(اِخ ) پروین پرن . پرند. پرو. پروه . رَفه . رَمه . نرگسه . نرگسه چرخ . نرگسه سقف لاجورد. و آن منزل سوم است از منازل قمر پس از بطین و پیش از دبران و آن شش ستاره است برکوهان ثور. عرب جای آنرا بر دنبه حمل (الیةالحمل ) تو هم کند و ثریا را نجم نیز نامند. مولف غیاث اللغة گوید: پروین . و آن شش ستاره است متصل همدیگر و آن منزل سوم است از منازل قمر در اصل لغت تصغیر ثروی که صیغه مونث افعل التفضیل است مشتق از ثرا که بمعنی کثرت است چون در ستارگان مذکور قدری کثرتست لهذا بدین اسم مسمی گشت . از صراح . و در بیرجندی شرح بیست باب آمده است که تصغیر در ثریا بلحاظ خردی کواکب اوست یا این تصغیر بجهت تعظیم باشد. و ثریا رقیب اکلیل است و گویند رقیب عیوق است . و منزل سیم است از منازل قمر و آن از آخربطین است تا هشت درجه و سی و چهار دقیقه و هفده ثانیه از ثور. و این منزلی است میانه سعد و نحس نزد احکامیان . مولف یواقیت العلوم گوید: ثریا و آن در یازدهم تشرین الاخر فروشود - انتهی:
همه روی صحرا چودریا کنیم
ز خورشید تابان ثریا کنیم .

فردوسی .

برچسب ها:
ثریا

بازدید از صفحه اول نسخه چاپی ارسال به دوستان

اشتراک