لغت نامه دهخدا | ثجیر

کد : DK-60707

ثجیر

کنجاره . ثفل .

تکس خرما و انگور. هسته و استخوان انگور. (دهار). دانه انگور. (مهذب الاسماء).

در تحفه حکیم مومن آمده است : لای چیزهای افشرده است و قوتش متوسط است ما بین عصاره و جرم آن چیز و از مطلق ثجیر مراد لای آب انگور است و آن قابض و ضمادش با نمک جهت ورم حار و ورم صلب و ورم پستان و حقنه او جهت قرحه امعاء و اسهال مزمن و سیلان رطوبات رحم و آشامیدن برشته کرده او با دانه های انگور که در او یافت شود جهت قرحه امعاء و تقویت معده و اسهال بغایت نافع است .

برچسب ها:
ثجیر

بازدید از صفحه اول نسخه چاپی ارسال به دوستان

اشتراک

Facebook
Twitter
Google+
Digg
Reddit
LinkedIn
StumbleUpon
Email