لغت نامه دهخدا | بی هوا

کد : DK-40815

بی هوا

(از: بی + هوا) بدون هوا.

بی توجه . بی اِشعار. بی وقوف . بی آگاهی قبلی . بی احتیاط. بی مواظبت اطراف . بی پروا: بی هوا میرفتم سرم خورد بدیوار، افتادم توی گودال . (یادداشت مولف ).
-بی هوا رفتن ; غیرملتفت رفتن . (یادداشت مولف ).
-بی هوا گفتن ; ناگهان گفتن . بی مطالعه و بیوقت سخن گفتن . یکهو گفتن .

دور از احتیاط. با بی پروایی . (یادداشت مولف ):
از آن پس چو تازی تو کک را رواست
کنون رفتن تو بکین بی هواست .

(ملحقات شاهنامه فردوسی ).

برچسب ها:
بی هوا

بازدید از صفحه اول نسخه چاپی ارسال به دوستان

اشتراک

کلیه حقوق این سایت متعلق به آکادمی فرهنگی مولانا است و استفاده غیر قانونی از محتوای موجود پیگرد قانونی خواهد داشت.