لغت نامه دهخدا | بابکان

(پهلوی پاپکان ) منسوب به بابک ، اردشیر بابکان ; اردشیر پسر بابک ، بابک نژاد. (بابک ) پادشاه عظیم الشانی که اردشیر دختر زاده او بود و او را بدان سبب اردشیر بابکان گفتند. (برهان ). بابک جد مادری اردشیربن ساسان که اردشیر را بدو نسبت داده بابکان گویند و الف و نون برای نسبت است ... و اردشیربن بابکان غلطاست . (فرهنگ شاهنامه دکترشفق). اردشیر بابکان بجد مادری (بابک ) منسوبست . (تاریخ گزیده چاپ عکسی لندن ص 104). صاحب مفاتیح العلوم بابکان رابه پسر بابک ترجمه میکند. منسوب به بابک که نام جد مادری اردشیربن ساسانست چون اردشیر از بابک پرورش یافته بود به او منسوب شد. الف و نون برای نسبت است . (غیاث ) (آنندراج ):
بابک از تیغ وخلیفه از سنان در کارزار
جوشن جیش از اردشیر بابکان انگیخته .

خاقانی .