ابن محمدبن صول کاتب ، مشهور به صولی . مترسل و شاعر مشهور.وفات 243 ه' .ق . جد دوم او صول از مردم جرجان بوده . گویند فیروز و صول دو برادر بودند و قبل از آنکه جرجان را مسلمانان فتح کنند در این شهر امارت داشتند و به دین زردشتی بودند و پس از اسلام محمدبن صول از داعیان بنی عباس بود و ابراهیم صاحب ترجمه و برادرش عبداللّه به ذوالریاستین فضل بن سهل پیوسته و متقلد کارهای مختلف دولتی شدند. ابراهیم دیوان املاک و نفقات را در سرمن رای متصدی بوده و در همان جا درگذشت . اشعارش بغایت نیکو و دیوان او معروف است . (وفیات ). و صول نام یکی از قراء جرجان است و اصل آن چول باشد. و از اوست : کتاب رسائل . کتاب الدولةالعباسیه . کتاب العطر. کتاب الطبیخ . و ابن الندیم گوید دیوان او بیست ورقه است .و نیز ابن الندیم در جای دیگر آورده است که ابراهیم بن العباس یکی از بلغای سه گانه پس از بلغای عشره ناس است و ظاهراً مراد ابن الندیم صاحب همین ترجمه باشد.