متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
( 122 )
84 گفتارى است از آن حضرت
گواهى مىدهم كه جز الله معبودى نيست ، كه يگانهاى بىهمتا است .
هم نخست بىكران ، كه پيش از او هيچ چيزى نبوده است ، و هم پايان بىكران كه نهايت و پايانيش نيست .
بر ويژگيهايش پردهى پندارى فرو نيفتد ، و جستار هيچ قلبى در فهم چه گونگيش به پايان نرسد . بر ساحتش ، تجزيه و تبعيض را راهى نباشد ، و چشم و دلها بر او احاطه نيابد .
( 123 )
بخشى ديگر از همان گفتار
پس اى بندگان خدا ، از عبرتهاى سودمند پند گيريد و از آيات روشنگر عبرت آموزيد ، و تاثير پذيرفته از انذارهاى رسا باز ايستيد ، و بكوشيد از ياد و پندها بيشترين سود ممكن را فرا چنگ آريد . كه گويى هم اكنون ديو مرگ بر گلوتان چنگ
[ 86 ]
افكنده ، رشتهى آرزوهاتان گسسته است و در جو سياهى از جريانهاى چندش آور قرار گرفتهايد و به سوى فرودگاه سرنوشت خويش رانده مىشويد در حالى كه هر كدامتان را انگيزهاى است كه به سوى محشرش مىراند و شاهدى كه اعمالش را گواه باشد .
( 124 )
و بخشى ديگر در توصيف بهشت
درجاتى ممتاز از يكديگر و جايگاههايى گونه گون ، كه نه نعمت در آن پايان پذيرد ، و نه ساكنانش را كوچى باشد ، جاودانگى يافتگانش را پيرى تهديد نمىكند ، و هر كه در آن جا است ، هرگز افسرده نمىشود .