نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
451 امام ( ع ) فرمود : شَرُّ اَلْإِخْوَانِ مَنْ تُكُلِّفَ لَهُ « بدترين دوستان كسى است كه به خاطر او انسان به زحمت افتد . » يعنى كسى كه نياز باشد براى او زحمتى تحمّل شود . توضيح آن كه دوستى صميمانه مستلزم خوشى و شادمانى ميان دوستان و باعث ترك زحمت از يكديگر است . بنابر اين نبودن اين جهت و وجود زحمت ، مستلزم عدم ملزوم يعنى صميميت در دوستى خواهد بود ، و كسى كه دوست صميمى نباشد پس بدترين دوستان است . اين جمله به منزله مقدمه صغرايى است كه بدان وسيله امام ( ع ) بر اجتناب از چنين برادرى توجه داده است ، و تقدير جمله چنين است : هر كس كه باعث نياز به رنج و زحمت زياد باشد او بدترين دوستان است و كبراى مقدّر نيز چنين است : و هر كس بدترين دوست باشد ، اجتناب از او لازم است .