نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
449 امام ( ع ) فرمود : أَشَدُّ اَلذُّنُوبِ مَا اِسْتَخَفَّ بِهَا صَاحِبُهُ « سخت‏ترين گناهان ، گناهى است كه صاحب گناه آن را سبك شمارد . » توضيح آن كه گنهكار به خاطر سبك شمردن گناه ، آن را به حدّى ادامه مى‏دهد كه به صورت ملكه و خويى جدايى ناپذير در مى‏آيد ، برخلاف گناهى كه مهمّ تلقّى كند ، كه چه بسا آن را پيش از استحكام ، ريشه كن سازد ، تفسير اين سخن قبلا گذشت .