متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
443 امام ( ع ) فرمود :
لاَ خَيْرَ فِي اَلصَّمْتِ عَنِ اَلْحُكْمِ كَمَا أَنَّهُ لاَ خَيْرَ فِي اَلْقَوْلِ بِالْجَهْلِ « با وجود حكمت و دانايى ، خيرى در خاموشى نيست چنان كه با جهل و نادانى خيرى در گفتار نيست » خاموشى از گفتن حكمت ، صفتى ناروا و انحراف از فضيلت گفتار است ،
و گفتار از روى نادانى زياده روى است و خيرى در آنها نيست ، بلكه خير در حد متوسّط و سخن حكيمانه است .