متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
441 امام ( ع ) فرمود :
يَهْلِكُ فِيَّ رَجُلاَنِ مُحِبٌّ مُفْرِطٌ وَ بَاهِتٌ مُفْتَرٍ « دو دسته درباره من هلاك مىشوند : دوستى كه تند روى مىكند ، و بهتان زنندهاى كه دروغ مىبندد . » سيد رضى مىگويد : اين سخن مانند عبارت سابق آن بزرگوار : « هلك فى رجلان محبّ غال و مبغض قال » مىباشد .
دوست تندرو ، مانند غلاة كه زياده از حّد امام را ستوده و در طرف افراط
[ 109 ] سوره بقره ( 2 ) آيه ( 237 ) يعنى : از احسان در بين خود فراموش نكنيد .
[ 786 ]
بودند ، و كسى كه بهتان مىزند و دروغ مىبندد و او را كافر و خطاكار مىشمارد ،
همچون خوارج كه در طرف تفريطند . و اين هر دو عمل دو صفت ناپسند و بيرون از فضيلت عدالتند . و قبلا معلوم شد كه رذايل ، پرتگاههاى هلاكت اخروى هستند . و نظير اين سخن در پيش گذشت .