متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
[ 780 ]
434 امام ( ع ) فرمود :
رُبَّ مَفْتُونٍ بِحُسْنِ اَلْقَوْلِ فِيهِ « بسا كسى كه از گفته نيك ديگران درباره خود ، دچار فتنه شده است » . اصل فتنه به معنى انصراف است ، يعنى بسا شخصى كه از كسب فضيلت و اطاعت خدا و تكميل فضيلت ، به دليل ستايش و تعريف ديگران انصراف حاصل كرده است مثل كسى كه مثلا مردم او را به فزونى عبادتش بستايند ، و اين باعث اكتفا كردن او به همان مقدار گردد .
سيد رضى ( رحمة اللّه عليه ) مىگويد : اين كلام را در آخرين قسمت از سخنان برگزيده امير المؤمنين على بن ابيطالب ( ع ) ، آورديم در حالى كه سپاس مىگوييم خداوند سبحان را بر اين كه منّت نهاد و به ما توفيق داد تا آنچه از سخنان امام در اطراف پراكنده بود جمع آورى كنيم و مطالب دور را از گوشه و كنار به هم نزديك سازيم . و همان طورى كه از آغاز شرط كرديم ، تصميم ما بر اين شد كه چند ورقى سفيد در آخر هر بابى از ابواب بيفزاييم ، تا پراكنده را در خود جا دهد و كلام تازه وارد و شايد چيزى را كه پس از دشوارى ، براى ما روشن شود ، و پس از پراكندگى به دست ما بيفتد ، به آن ملحق سازيم .
سيد رضى ، در كلمات برگزيده از امام ( ع ) تا اينجا رسيده و همينجا پايان داده است ، اما در همان زمان ، از سخنان زيباى امام مقدار بيشترى يا با گزينش خود او ، و يا وسيله اهل علمى كه در محضر او بودند ، افزوده شده است ،
و اين افزوده گاهى در خارج از متن و گاهى در داخل متن پيوسته به آخر برگزيده وى به چشم مىخورد .
نقل كردهاند كه اين قبيل سخنان بر سيّد خوانده شده و او خود دستور داده تا به متن بيفزايند و اوّلين سخن اين است :