نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
425 امام ( ع ) فرمود : زُهْدُكَ فِي رَاغِبٍ فِيكَ نُقْصَانُ حَظٍّ وَ رَغْبَتُكَ فِي زَاهِدٍ فِيكَ ذُلُّ نَفْسٍ [ 774 ] « دورى كردن تو از كسى كه علاقه‏مند به توست ، باعث كم بهرگى توست ، و علاقه‏مندى تو به كسى كه به تو بى‏اعتناست باعث ذلّت توست » . امّا مطلب اوّل ، از آن روست كه دوستان زياد براى كمك بر اصلاح امر دنيا و آخرت باعث كمال بهره‏مندى مى‏باشند ، بنابر اين دورى از ايشان باعث كم بهرگى است ، و از طرفى در برابر علاقه دوستان ، ابراز علاقه ، خود فضيلتى است براى نفس ، بنابر اين عدم علاقه باعث نقصان اين فضيلت است . امّا مطلب دوم ، بديهى است كه لازمه علاقه تو به كسى كه به تو اعتنايى ندارد ، خوارى و كرنش در برابر اوست . اين دو عبارت ، دو صغرا براى قياسات مضمرى هستند كه بدان وسيله از دورى نسبت به كسى كه علاقمند است ، و علاقمندى نسبت به كسى كه از تو دورى مى‏ورزد ، برحذر داشته است .