نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
403 امام ( ع ) در يكى از عيدها فرمود : إِنَّمَا هُوَ عِيدٌ لِمَنْ قَبِلَ اَللَّهُ صِيَامَهُ وَ شَكَرَ قِيَامَهُ وَ كُلُّ يَوْمٍ لاَ يُعْصَى اَللَّهُ فِيهِ فَهُوَ عِيدٌ « امروز براى كسى عيد است كه خداوند روزه‏اش را قبول كرده و به نمازش پاداش داده است ، و هر روز كه در آن روز معصيت خدا را نكنند ، آن روز عيد است » . [ 760 ] هدف از اين سخن ، جلب مردم به عبادت و اطاعت خدا و در هم شكستن نفوس است از خرسند بودن بدانچه كه خداى را در آن سهمى نباشد . چه از نظر زمان ، يا مكان و يا جز اينها باشد . و چون عيد عبارت از روزى است كه مردم در آن روز شاد و مسرورند ، پس هر روزى كه در آن روز معصيت خدا نشود ، آن روز شايسته‏تر به شادمانى است و در عرف اولياى خدا و طالبان نعمتهاى او ، آن روز عيد ناميده مى‏شود .