نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
375 امام ( ع ) فرمود : كُلُّ مُقْتَصَرٍ عَلَيْهِ كَافٍ « هر چه كه به آن مى‏شود اكتفا كرد بس است » . [ 741 ] براستى انسان جز به مقدارى كه مى‏تواند ضرورت و نياز خود را برطرف سازد ، بسنده نمى‏كند ، و همين مقدار براى شخص قانع ، بس است و او را از بيشتر بى‏نياز مى‏سازد ، و در اين سخن دستور ضمنى به اكتفا كردن بر مقدار اندك از دنياست .