نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
373 امام ( ع ) فرمود : خُذْ مِنَ اَلدُّنْيَا مَا أَتَاكَ وَ تَوَلَّ عَمَّا تَوَلَّى عَنْكَ فَإِنْ أَنْتَ لَمْ تَفْعَلْ فَأَجْمِلْ فِي اَلطَّلَبِ « از دنيا آنچه را به تو روى آورد برگير و از آنچه كه از تو روى گرداند روى [ 95 ] ضرب المثل مشهورى است : حبّ الشى‏ء يعمى و يصم م . [ 96 ] مناسب اين مقام است اشعار حكيم ناصر خسرو : تا مرد سخن نگفته باشد عيب و هنرش نهفته باشد . . . م . [ 740 ] بگردان . و اگر اين كار را نكنى پس در طلب و خواستن زياده روى نكن . » امام ( ع ) نخست دستور داده است كه آدمى از دنيا به آنچه ميسّر مى‏شود و بر آن دست مى‏يابد ، قناعت كند ، و آن كه برايش ميسّر نيست به طور صحيح دنيا را بطلبد ، و راه صحيح طلب دنيا ، جستن دنيا از راه درست و به گونه مناسب و رواست .