نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
364 امام ( ع ) فرمود : اِحْذَرْ أَنْ يَرَاكَ اَللَّهُ عِنْدَ مَعْصِيَتِهِ وَ يَفْقِدَكَ عِنْدَ طَاعَتِهِ فَتَكُونَ مِنَ اَلْخَاسِرِينَ وَ إِذَا قَوِيتَ فَاقْوَ عَلَى طَاعَةِ اَللَّهِ وَ إِذَا ضَعُفْتَ فَاضْعُفْ عَنْ مَعْصِيَةِ اَللَّهِ « بترس از اين كه خداوند تو را در حال معصيت خود ببيند ، و در محل طاعت تو را مشاهده نكند ، در آن صورت از زيانكاران خواهى بود . و هرگاه بناست كه توانا باشى ، بر طاعت خدا توانا باش ، و اگر بناست ناتوان باشى از معصيت خدا ناتوان باش » . امام ( ع ) از دو كار به دليل پيامدى كه دارند يعنى ورود در جمع كسانى كه پاداش الهى را در روز قيامت از دست مى‏دهند برحذر داشته است ، آنگاه دستور توانا شدن ، بر طاعت الهى را داده تا بدان وسيله آماده‏تر براى كسب رحمت خداوندى گردد ، و همچنين دستور ناتوانى از نافرمانى خداوند را داده تا بدان وسيله توان آمادگى پذيرش خشم و عذاب الهى را نداشته باشد .