نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
349 امام ( ع ) فرمود : إِنَّ اَللَّهَ سُبْحَانَهُ وَضَعَ اَلثَّوَابَ عَلَى طَاعَتِهِ وَ اَلْعِقَابَ عَلَى مَعْصِيَتِهِ ذِيَادَةً لِعِبَادِهِ عَنْ نِقْمَتِهِ وَ حِيَاشَةً لَهُمْ إِلَى جَنَّتِهِ ذودة : برطرف كردن و بازداشتن [ 717 ] « خداوند پاداش را در برابر بندگى و كيفر را در مقابل نافرمانى خود قرار داده است ، تا بندگانش را از عذاب خود بازدارد و روانه بهشت سازد » . امام ( ع ) به دو هدف حكيمانه الهى از تعيين پاداش و كيفر اشاره فرموده است كه اين دو بندگان خدا را از عذاب خدا باز مى‏دارد و در بهشت او جاى مى‏دهد .