نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
341 امام ( ع ) فرمود : لاَ تَظُنَّنَّ بِكَلِمَةٍ خَرَجَتْ مِنْ أَحَدٍ سُوءاً وَ أَنْتَ تَجِدُ لَهَا فِي اَلْخَيْرِ مُحْتَمَلاً « به سخنى كه از زبان كسى بيرون مى‏آيد نبايد گمان بد ببرى ، در حالى كه احتمال خوبى در آن مى‏دهى » . يعنى : تا وقتى كه براى كلام ديگرى راه حمل و تأويلى مى‏توانى پيدا كنى مبادا گمان بد ببرى ، زيرا نفسهاى سالم به خداوند از نفوس ديگر نزديكترند . و او در جمله ، حاليه است .