نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
334 امام ( ع ) فرمود : أَكْبَرُ اَلْعَيْبِ أَنْ تَعِيبَ مَا فِيكَ مِثْلُهُ [ 704 ] « بالاترين عيبها آن است كه چيزى را كه در وجود خود دارى براى ديگران عيب بدانى » . قبلا شرح اين سخن گذشت كه خود دليل بر نادانى و بزرگترين عيبهاست .