نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
333 امام ( ع ) فرمود : لِبَعْضِ أَصْحَابِهِ لاَ تَجْعَلَنَّ أَكْثَرَ شُغُلِكَ بِأَهْلِكَ وَ وَلَدِكَ فَإِنْ يَكُنْ أَهْلُكَ وَ وَلَدُكَ أَوْلِيَاءَ اَللَّهِ فَإِنَّ اَللَّهَ لاَ يُضِيعُ أَوْلِيَاءَهُ وَ إِنْ يَكُونُوا أَعْدَاءَ اَللَّهِ فَمَا هَمُّكَ وَ شُغُلُكَ بِأَعْدَاءِ اَللَّهِ « بيشتر اعمال خود را براى زن و فرزندت انجام مده ، زيرا اگر زن و فرزندت دوستان خدا باشند خداوند دوستان خود را تباه نمى‏كند ، و اگر دشمنان خدا باشند ، تو چرا براى دشمنان خدا غم و زحمت بر خود روا مى‏دارى ؟ » امام ( ع ) از كار زياد براى زن و فرزند به خاطر بازماندن از طاعت خدا نهى كرده است و بر روا نبودن آن به دليلى اشاره فرموده است كه آن دليل به منزله قياس شرطى منفصلى است كه تقدير آن چنين است : خانواده‏ات از دو صورت بيرون نيستند : يا دوستان خدايند و يا دشمنان او ، و به هر دو صورت كار براى آنها درست نيست ، زيرا خداوند هزينه دوستانش را كفايت مى‏كند و آنان نيازى به زحمت ديگران ندارند ، و اما دشمنان خدا را نيز مورد توجه قرار دادن روا نيست . ما در عبارت : فما همّك استفهام بر سبيل سرزنش و توبيخ است .