نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
331 امام ( ع ) فرمود : لِلظَّالِمِ مِنَ اَلرِّجَالِ ثَلاَثُ عَلاَمَاتٍ يَظْلِمُ مَنْ فَوْقَهُ بِالْمَعْصِيَةِ وَ مَنْ دُونَهُ بِالْغَلَبَةِ وَ يُظَاهِرُ اَلْقَوْمَ اَلظَّلَمَةَ « مردم ستمگر سه علامت دارند : به كسى كه ما فوقشان است با نافرمانى ستم مى‏كنند ، به كسى كه زير دستشان است ، با زور ستم مى‏ورزند ، و به ستمگران كمك مى‏كنند . » امّا ستم به بالا دست ، نافرمانى خدا و تجاوز از حدود عادلانه الهى است ، مورد دوم لازمه مورد اوّل و دومى پيامد دو مورد اول و دوم است .