نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
318 امام ( ع ) فرمود : لَوْ رَأَى اَلْعَبْدُ اَلْأَجَلَ وَ مَصِيرَهُ لَأَبْغَضَ اَلْأَمَلَ وَ غُرُورَهُ « اگر بنده مدت عمر و گذشتن آن را بنگرد هر آينه آرزو و فريب آن را دشمن مى‏دارد » . كلمه : « المسير » را براى اجل يعنى مدّت زندگى استعاره آورده است از آن رو كه قسمتهاى مختلف عمر مى‏گذرد و پايان عمر ، تمام شدن قسمتها و اجزاى آن است همان طورى كه راه قسمت به قسمت طى مى‏شود تا به آخر مى‏رسد . و احتمال دارد كه مقصود از اجل ، پايان زندگى باشد ، و كلمه : « مسير » را براى نزديكى پايان زندگى از نظر عقل ، استعاره آورده است ، مقصود آن است كه اگر اجل به صورت يك موجود محسوسى بود كه راه مى‏رفت بنده حركت آن را به طرف مرگ به چشم مى‏ديد و پايان آن را مى‏فهميد و آرزوهاى دنيوى‏اش بريده مى‏شد و فريب دنيا را نمى‏خورد .