نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
[ 688 ] 315 امام ( ع ) فرمود : إِنَّ اَللَّهَ سُبْحَانَهُ جَعَلَ اَلطَّاعَةَ غَنِيمَةَ اَلْأَكْيَاسِ عِنْدَ تَفْرِيطِ اَلْعَجَزَةِ « خداوند پاك طاعت خود را سود افراد زيرك قرار داده ، آنگاه كه اشخاص ناتوان از آن كوتاهى مى‏كنند » . طاعت خدا سود و غنيمت افراد زيرك است از آن رو كه طاعت باعث نعمت پايدار اخروى است و سبب غنيمت ، نيز خود غنيمت است . افراد زيرك كسانى هستند كه هوش و تلاش خود را در راه شايسته علمى و عملى به كار مى‏برند ، و خداوند آنان را موقعى كه ناتوانان ، قصور و كوتاهى از عمل شايسته دارند ، و افسوس مى‏خورند به اين غنيمت مخصوص گردانيده است . و امام ( ع ) در مقام نكوهش قصور كنندگان آنان را همانند عاجزان قلمداد فرموده است .