متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
311 امام ( ع ) فرمود :
مَا ظَفِرَ مَنْ ظَفِرَ اَلْإِثْمُ بِهِ وَ اَلْغَالِبُ بِالشَّرِّ مَغْلُوبٌ « آن كه گناه بر او چيره شود ، پيروز نيست و آن كه به وسيله بدى چيرگى يابد ،
شكست خورده است . » اين عبارت براى دور ساختن از ظلم و تجاوز است ، توضيح آن كه پيروز راستين كسى است كه به طريقى عادلانه بر دشمن پيروز شود ، و هر كس چنان نباشد همواره ستمگر بوده و در پيشگاه خدا مقهور گناه است و با اين كه در ظاهر پيروز مىنمايد امّا مغلوب ظلم خويشتن است .
امام ( ع ) صفت ظفر ، پيروزى را براى گرفتارى شخص در دام گناه و احاطه گناه بر وى ، استعاره آورده است .