نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
309 وقتى كه خبر كشته شدن محمد بن ابى بكر به امام ( ع ) رسيد ، فرمود : إِنَّ حُزْنَنَا عَلَيْهِ عَلَى قَدْرِ سُرُورِهِمْ بِهِ إِلاَّ أَنَّهُمْ نَقَصُوا بَغِيضاً وَ نَقَصْنَا حَبِيباً « غم ما بركشته شدن او به اندازه شادى دشمنان اوست ، با اين تفاوت كه ايشان دشمنى را از دست دادند و من دوستى را . » قبلا موقعيّت محمد بن ابى‏بكر را در نزد امام به تفصيل گفته‏ايم . عبارت : فانّ حزننا عليه على قدر سرورهم به يعنى : به جهت فقدان او : مقصود امام ( ع ) آن است كه شدّت اين دو با هم متناسب است ، و به تفاوت بين ارزش آنچه از دشمنانش كاسته شده و آنچه از خود وى كاسته شده ، اشاره كرده است ، به منظور اظهار غم و درد از فقدان او .