نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
296 امام ( ع ) فرمود : إِنَّ لِلْقُلُوبِ إِقْبَالاً وَ إِدْبَاراً فَإِذَا أَقْبَلَتْ فَاحْمِلُوهَا عَلَى اَلنَّوَافِلِ وَ إِذَا أَدْبَرَتْ فَاقْتَصِرُوا بِهَا عَلَى اَلْفَرَائِضِ « دلها اقبال و ادبار دارند وقتى كه رو آوردند آنها را به مستحبات واداريد ، و هنگامى كه رو برگرداندند ، به واجبات بسنده كنيد » . قبلا معنى اقبال و ادبار دلها گذشت . امام ( ع ) اقبال و روآورى دلها را به مستحبّات اختصاص مى‏دهد چون در اين حالت دل گنجايش مستحبّات و واجبات را دارد برخلاف حالت ادبار كه گنجايش زياد ندارد .