نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
293 امام ( ع ) فرمود : اِتَّقُوا ظُنُونَ اَلْمُؤْمِنِينَ فَإِنَّ اَللَّهَ تَعَالَى جَعَلَ اَلْحَقَّ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ « از گمانهاى مؤمنان بترسيد كه خداوند بزرگ ، حق را بر زبانهاى آنان قرار داده است » . مؤمن ممكن نيست در مورد تصفيه نفس خود ، و كمال استعداد نفس براى انديشه درست نزديك به حدس ، و شكوفايى در پرتو حقيقت ، خطا كند . همان طورى كه پيامبر ( ص ) فرموده است : « از هوشيارى مؤمن بترسيد كه او به وسيله نور خدا مى‏نگرد ، پس خداى سبحان صورت آن حق را بر زبانش جارى مى‏سازد و او آن را بر زبان مى‏راند » . عبارت : فانّه . . . مقدّمه صغرا براى قياس مضمرى است كه كبراى مقدّر آن چنين است : و هر كه اين طور باشد ، بايد از حدس او پرهيز كرد ، و اين عبارت امام ( ع ) هشدارى است براى كسى كه نيّت شرّى دارد ، تا از ترس گمانهاى مؤمنان ، از نيّتش برگردد . [ 84 ] ابن ابى الحديد در ذيل اين سخن امام ( ع ) مى‏نويسد : از كسى پرسيدند : برادرت را بيشتر دوست دارى يا دوستت را ؟ گفت : برادرم را اگر دوست باشد م .