نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
277 امام ( ع ) فرمود : لاَ تَصْحَبِ اَلْمَائِقَ فَإِنَّهُ يُزَيِّنُ لَكَ فِعْلَهُ وَ يَوَدُّ أَنْ تَكُونَ مِثْلَهُ مائق : احمق ، نادان « با احمق همنشينى نكن ، زيرا او كار خود را در نظر تو جلوه مى‏دهد و دوست دارد تو نيز مانند او باشى » . [ 667 ] امام ( ع ) از همنشينى احمق به وسيله قياس مضمرى بر حذر داشته است كه صغراى آن جمله « فانّه . . . » است . توضيح آن كه شخص احمق به دليل حماقتش معتقد است كه از نظر نفسانى كامل و تمام كارهايش شايسته است و بايد از او پيروى كرد و كارهاى خود را جلوه مى‏دهد و از همنشينش مى‏خواهد تا مثل او باشد ، و او را بر اين كار دعوت مى‏كند . كبراى مقدّر آن نيز چنين است : پس هر كس چنين باشد ، همنشينى با او جايز نيست .