متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
270 امام ( ع ) فرمود :
مَا قَالَ اَلنَّاسُ لِشَيْءٍ طُوبَى لَهُ إِلاَّ وَ قَدْ خَبَأَ لَهُ اَلدَّهْرُ يَوْمَ سَوْءٍ
[ 81 ] سوره نساء ( 4 ) آيه ( 165 ) يعنى : پيامبران را كه مژده دهنده و بيم دهندهاند .
[ 658 ]
« مردم در هيچ مورد نگفتند ، خوشا به حالش ، مگر آن كه روزگار ، روز ناخوشى را برايش مخفى داشت » . يعنى مردم چيزى را در دنيا تحسين نكردند ، مگر اين كه روزگار زمينه نابودى آن را براى روزى فراهم كرد و هر بالقوّهاى ناگزير از رسيدن به فعليّت است .