نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
[ 654 ] 261 امام ( ع ) فرمود : لاَ وَ اَلَّذِي أَمْسَيْنَا مِنْهُ فِي غُبَّرِ لَيْلَةٍ دَهْمَاءَ تَكْشِرُ عَنْ يَوْمٍ أَغَرَّ مَا كَانَ كَذَا وَ كَذَا غبر الليل : باقيمانده شب دهماء : سياه ، تار تكشّر : لبخند بطورى كه داندانها ديده شوند اغرّ : روشن ، واضح « نه ، به خدايى كه به قدرت او شب كرديم ، در باقيمانده شب تارى كه از روز روشن جداست ، كه چنين و چنان نبوده است » . كلمه : تكشّر عاريه براى شب آمده است از آن رو كه از روشنى روز جدا شده ، همچون كسى كه مى‏خندد ، و اين سوگند در نهايت فصاحت است ، و از چنين فصاحتى سوگند خورنده و شنونده منفعل مى‏گردد .