نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
249 امام ( ع ) فرمود : إِنَّ كَلاَمَ اَلْحُكَمَاءِ إِذَا كَانَ صَوَاباً كَانَ دَوَاءً وَ إِذَا كَانَ خَطَأً كَانَ دَاءً « سخن دانايان اگر درست باشد ، دارو ، و اگر نادرست باشد ، درد است » . توضيح آن كه ، چون مردم كاملا بدانها خوشبين و پذيراى سخن آنانند ، اگر سخنشان درست باشد ، دردنادانى را برطرف سازد ، و اگر نادرست باشد ، باعث ايجاد درد نادانى در مردم خواهد شد ، از اين رو گفته‏اند : لغزش يك عالم ، به منزله لغزش تمام مردم است .