نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
247 امام ( ع ) فرمود : صَاحِبُ اَلسُّلْطَانِ كَرَاكِبِ اَلْأَسَدِ يُغْبَطُ بِمَوْقِعِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَوْضِعِهِ « همنشين پادشاه همچون كسى است كه بر شيرى سوار است ، به مقام او مردم رشك مى‏برند ، اما او خود به منزلت خويش آگاهتر است » . يعنى : با اين كه ديگران آرزوى موقعيّت او را دارند ، امّا او خود مى‏داند كه در نهايت خطر نفسانى و فريب و مكر آن است ، و همين است وجه تشبيه به كسى كه سوار بر شير مى‏باشد .