متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
230 امام ( ع ) فرمود :
إِنَّ لِلَّهِ فِي كُلِّ نِعْمَةٍ حَقّاً فَمَنْ أَدَّاهُ زَادَهُ مِنْهَا وَ مَنْ قَصَّرَ فِيهِ خَاطَرَ بِزَوَالِ نِعْمَتِهِ « خداوند را در هر نعمتى حقّى است ، پس هر كس حق خدا را به جا آورد ،
خداوند از آن نعمت او را فراوان دهد ، و هر كه در آن كوتاهى كند ، خداوند آن نعمت را در خطر نابودى قرار دهد . » حق خدا در نعمت ، سپاسگزارى است كه واجب و لازم است ، و امّا شكر
[ 617 ]
نعمت باعث فزونى ، و كوتاهى در شكرگزارى باعث از دست دادن نعمت مىگردد به دليل آيه مباركه وَ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لاَزيدَنَّكُمْ . . . [ 67 ] .
امام ( ع ) وادار به سپاسگزارى كرده ، و از ناسپاسى برحذر داشته است ، با يادآورى اين جهت كه قضاى الهى بر اين جارى است . و توضيح اين مطلب چندين بار قبلا انجام گرفته است .