نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
224 امام ( ع ) فرمود : اَلْمَرْأَةُ شَرٌّ كُلُّهَا وَ شَرُّ مَا فِيهَا أَنَّهُ لاَ بُدَّ مِنْهَا « تمام حالات زن بد است ، و بدتر از همه آن كه مرد را از آن گريزى نيست » . مقصود امام ( ع ) آن است كه تمام حالات زن براى مرد ، بد است : امّا از نظر هزينه كه روشن است ، و امّا از نظر لذّت و كامجويى ، چون باعث دورى از خدا و غفلت از بندگى او مى‏گردد . انگيزه‏هاى بدى ، خود بد هستند ، هر چند كه عرضى باشند ، و چون هر مردى ناگزير از زن است ، يعنى در طبيعت زندگانى دنيا ، ضرورت نياز باعث آن است كه مرد ، زحمات زن و بديهاى آن را تحمل كند ، و از آن‏رو كه سبب هميشه مهمتر از مسبب است ، پس اين نياز مبرم به وجود زن ، بالاترين بديهاى مربوط به زن مى‏باشد .