نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
210 امام ( ع ) فرمود : اَلْعَجَبُ لِغَفْلَةِ اَلْحُسَّادِ عَنْ سَلاَمَةِ اَلْأَجْسَادِ « عجب است از اين كه افراد حسود از تندرستيها غافلند » . چون حسد بيشتر اوقات در مورد ثروت ، مقام و ساير زرق و برقهاى دنيايى [ 604 ] است . پس اين كه حاسدان حسدورزى نسبت به تندرستى ديگران را وامى‏گذارند ، كه بزرگترين نعمتهاى جهان است ، جاى تعجّب است . فرق نعمت تندرستى با ديگر نعمتها آن است كه اينها نعمتهاى محسوسند ، كمتر مورد غفلت واقع مى‏شوند ، و تنها شخص مورد حسد از آنها برخوردار است ، و بيشتر حسد شخص حاسد متوجه آنهاست ، امّا نعمت تندرستى غير محسوس است و زياد مورد غفلت قرار مى‏گيرد ، و مشترك بين حاسد و محسود است .