نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
191 امام ( ع ) فرمود : أَوَّلُ عِوَضِ اَلْحَلِيمِ مِنْ حِلْمِهِ أَنَّ اَلنَّاسَ أَنْصَارُهُ عَلَى اَلْجَاهِلِ « نخستين فايده‏اى كه شخص بردبار ، از بردبارى‏اش مى‏برد ، آن است كه مردم در برابر نادان او را يارى مى‏كنند » . و ممكن است مقصود كسى باشد كه حلم خود را از دست بدهد . زيرا عوض در برابر چيزى است كه از دست رفته باشد ، مانند بى‏فكرى و امثال آن ، پس مضاف در اين صورت حذف شده است . و در اين عبارت به دليل پيامدى كه اين صفت دارد ، يعنى يارى و كمك مردم به شخص بردبار در برابر نادان به هنگام برخورد سفيهانه ترغيب به فضيلت بردبارى است .