نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
[ 578 ] 175 امام ( ع ) فرمود : مَنْ لَمْ يُنْجِهِ اَلصَّبْرُ أَهْلَكَهُ اَلْجَزَعُ « هر كس را پايدارى نجات نداد ، بى‏تابى او را از پاى درآورد » . گاهى مصيبت بزرگ ، باعث بى‏تابى كشنده است و در چنين حالتى براى انسان به جاى بى‏تابى ، پايدارى و شكيبايى لازم است تا از هلاكت نجات يابد و تقدير عبارت چنين است : هر كس بر مصيبت صبر نكند تا نجات يابد ، پس بى‏تابى مى‏كند و هلاك مى‏شود . و احتمال دارد كه مقصود امام ( ع ) هلاكت اخروى باشد : يعنى كسى را كه فضيلت صبر نجات ندهد ، صفت ناپسند بى‏تابى از پا درآورد . و اين عبارت براى برحذر داشتن از بى‏تابى و واداشتن بر صبر و پايدارى است .