نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
171 امام ( ع ) فرمود : مَا كَذَبْتُ وَ لاَ كُذِّبْتُ وَ لاَ ضَلَلْتُ وَ لاَ ضُلَّ بِي « نه دروغ گفته‏ام و نه به من نسبت دروغ داده‏اند ، نه گمراه شده‏ام و نه كسى را گمراه كرده‏ام . » اما دروغ نگفتن و گمراه نبودن آن بزرگوار ، به خاطر تربيت او از كودكى به راستگويى و اخلاق پسنديده است به حدى كه اين صفات براى او ملكه شده و دروغگويى و گمراهى را از وى دور مى‏كند و او را از اين صفات ناپسند باز مى‏دارد . اما اين كه آن حضرت را دروغگو ندانسته‏اند در اخبارى كه از رويدادهاى آينده و علم غيب به او نسبت داده‏اند و كسى به وسيله او گمراه نشده است از آن روست كه خبر دهنده آن اخبار معصوم ، يعنى پيامبر ( ص ) است ، و عصمت با اين دو مورد منافات دارد و مستلزم هدايت و عدم انحراف شخص راهنمايى شده است .