نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
166 امام ( ع ) فرمود : اَلطَّمَعُ رِقٌّ مُؤَبَّدٌ « طمع باعث بندگى هميشگى است » . كلمه رقّ را از آن جهت براى طمع استعاره آورده است كه لازمه طمع ، [ 574 ] تسليم شدن در برابر آن چيزى است كه به آن طمع بسته و فروتنى در برابر آن است ، مانند بردگى ، و هم به دليل دوام تسليم شدن به سبب طمع است ، زيرا شخص طمعكار تا وقتى كه از كسى چشم طمع دارد ، همواره تسليم اوست ، و در اين جهت مثل كسى است كه هميشه برده ديگرى است .