نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
133 امام ( ع ) فرمود : سُوسُوا إِيمَانَكُمْ بِالصَّدَقَةِ وَ حَصِّنُوا أَمْوَالَكُمْ بِالزَّكَاةِ وَ اِدْفَعُوا أَمْوَاجَ اَلْبَلاَءِ بِالدُّعَاءِ سوسوا : نگهدارى كنيد « ايمانتان را به وسيله صدقه نگهدارى كنيد و اموالتان را با دادن زكات محفوظ بداريد ، و موجهاى بلا را با دعا از خود برانيد » . توضيح آن كه صدقه نسبت به ايمان كامل به منزله نگهبان است ، و حفظ ايمان بدون صدقه ممكن نيست ، و امّا پاسدارى مال به وسيله زكات از آن جهت است كه ندادن زكات حاكى از بخل و زيادى طمع است و اين انگيزه مى‏شود تا مستحق زكات ، صاحب مال را نكوهش كند و مردم در صدد آزار او برآيند ، پس مانع زكات بدان وسيله مال خود را در معرض تلف قرار داده ، و با دادن زكات آن را از تلف نگه داشته است . كلمه : « امواج » را از پيشامدهاى پياپى استعاره آورده است و قبلا گذشت كه دعا از روى خلوص از جمله عواملى است كه نفس را براى اجابت خواسته خود ، آماده مى‏سازد . هدف امام ( ع ) از اين بيان ، وادار سازى به دادن صدقه ، زكات و دعا كردن است .