نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
123 امام ( ع ) فرمود : اَلدُّنْيَا دَارُ مَمَرٍّ لاَ دَارُ مَقَرٍّ وَ اَلنَّاسُ فِيهَا رَجُلاَنِ رَجُلٌ بَاعَ فِيهَا نَفْسَهُ فَأَوْبَقَهَا وَ رَجُلٌ اِبْتَاعَ نَفْسَهُ فَأَعْتَقَهَا اوبقها : هلاك ساخت آن را « دنيا منزل گذر است به سوى سراى جاويد و مردم در دنيا دو دسته‏اند : گروهى كه خود را فروختند ، پس خويشتن را نابود ساختند و دسته‏اى كه خود را خريدند و آزاد ساختند » . از آن‏رو دنيا منزل گذر است كه راهى است به طرف آخرت كه آنجا سراى جاودانه است . و كلمه : بيع فروختن را براى كسى كه خود را فروخته است از آن جهت استعاره آورده است كه خود را تسليم دنيا كرده و به هلاكت اخروى [ 535 ] گرفتار شده و به جاى خويشتن خويش ، آنچه از لذّات دنيوى را كه بدان دست يافته ، پذيرفته است ، و همين‏طور كلمه ابتياع ( خريدن ) را از آن جهت براى كسى كه خود را خريده ، استعاره آورده است كه وى خود را با صرف آنچه در اختيار داشته است از لذّات حاضر و چشم پوشى از آنها ، از نابودى و هلاكت رها ساخته است . منحصر ساختن امام ( ع ) مكلفين را به اين دو دسته روشن است .